Anneke & Johan

"Ik was ruim zes jaar alleen na het overlijden van mijn man," vertelt Anneke. "Die tijd had ik ook echt nodig om het verdriet en de grote verandering een plekje te geven." Met vallen en opstaan ging Anneke verder. In die jaren had ze geen behoefte aan een nieuwe partner, maar langzamerhand groeide het gevoel dat het toch wel weer leuk zou zijn om iemand te leren kennen. Anneke: "Daar heb ik toen met mijn kinderen over gesproken. Ik heb een goede band met ze en wilde weten wat zij daarvan dachten – zij zijn tenslotte wel hun vader verloren. Zij begrepen gelukkig dat ik deze stap wilde zetten."
Johan: "Mijn kinderen begrepen het ook wel," zegt Johan. "Een paar jaar na het overlijden van mijn vrouw zeiden ze, pa, jij bent geen man om alleen te blijven. Ze waren niet verrast toen ik vertelde dat ik iemand wilde gaan ontmoeten." Johan vond vooral de stilte in huis moeilijk. "Ik wilde ook niet telkens met mijn zorgen bij de kinderen langskomen. Ze zijn het huis uit en leven hun eigen leven."

Consulente in de omgeving
Anneke las een advertentie van Mens & Relatie in de lokale krant. Ze vond het een prettig idee dat de consulente in dezelfde omgeving woont als de cliënten: "Dat gaf mij het gevoel dat zij de mensen die ze inschrijft extra goed begrijpt." Ook was het fijn dat de consulente thuis langskwam en de tijd nam voor het gesprek. Anneke: "Ze stelde mij op m'n gemak. Na dat gesprek over mijzelf en wat ik zoek in een relatie heeft zij een profielschets van mij gemaakt. Dat persoonlijke contact vond ik heel prettig."
Johan had eerst nog eens rondgekeken op internet, maar dat beviel hem niet: "Sommige mensen hebben daar verhalen op staan, dat je denkt, daar klopt niets van." Hij kwam ook via een advertentie bij Mens & Relatie terecht. "Het werkt heel vertrouwd. Als je per brief of e-mail een profiel van iemand ontvangt, weet je dat zij ook een serieuze partner zoekt. Vervolgens leg je contact en ontmoet je elkaar als je dat allebei wilt. Heel eenvoudig." Johan leerde verschillende vrouwen kennen, en hoewel de perfecte match er niet meteen bij zat, waren het toch vaak interessante ontmoetingen. "Aan een van hen heb ik nog een goeie kennis overgehouden. Anneke heeft haar ook al ontmoet."

Met de handrem erop
Voor Anneke was Johan de eerste man die ze via Mens & Relatie leerde kennen. Ze dacht dat het na de inschrijving nog wel even zou duren, maar na twee weken viel de profielschets op de deurmat. Anneke: "De beschrijving van Johan sprak me al aan. Een gezellige man die van de natuur houdt, van wandelen en die ook echt een relatie zocht en niet alleen een maatje. Ik was benieuwd!" Bij het eerste telefoongesprek raakten ze al niet uitgepraat en ze besloten elkaar snel te ontmoeten. Anneke: "Spannend hoor, en omdat ik ook niet meteen te hard van stapel wilde lopen, had ik wel een beetje de handrem erop. Maar het voelde al meteen goed samen." Johan: "Na de koffie hebben we nog een heel eind gewandeld. We hadden zoveel gespreksstof en natuurlijk ook de wederzijdse herkenning omdat we allebei een partner zijn verloren."
Na die eerste afspraak zagen ze elkaar al snel weer. Johan: "De eerste keer zaten we ieder aan het andere eind van de bank, maar elke ontmoeting schoven we dichter naar elkaar op."

Eigen tempo
"Ik had niet verwacht dat het nog mogelijk zou zijn: na zoveel jaar dit bijzondere gevoel weer voor iemand hebben," zegt Anneke. Wat begon met de handrem erop, groeide uit tot iets heel moois. Anneke: "We lachen samen maar er is ook ruimte om ons verdriet te bespreken. We hebben nu eenmaal allebei een rugzak. Dat we daar beiden met respect en begrip mee omgaan, is heel waardevol." Wat ondernemen ze zoal samen? "Zoveel mogelijk!" zegt Johan. "Familiebezoek, de natuur in, lekker eten en koken of wat knutselen in huis, als we maar gezellig samen zijn." De kinderen zijn inmiddels op de hoogte. Johan: "ik heb geen geheimen voor ze dus natuurlijk heb ik ze dit verteld."
Anneke heeft Johan aan haar kinderen voorgesteld, al begrijpt ze goed dat elk kind dit in zijn of haar eigen tempo oppakt: "De kinderen zijn wel een van hun ouders verloren. Dan ga je niet pats-boem met een ander verder. We willen daar zorgvuldig mee omgaan. Zij gunnen het ons van harte, maar om aan een nieuwe partner te wennen, dat heeft gewoon tijd nodig. Die geven we ze graag."