Waarom is het zo belangrijk om gevoelens en emoties te kunnen neutraliseren? Omdat pijn bij het leven hoort! Je kunt alleen groeien door pijn te ervaren en verwerken. Wat vooral in de zoektocht naar een nieuwe liefde pijn doet, is afwijzing. Afgewezen worden doet pijn, maar ook afwijzen is niet leuk. Dit voel je als je een ‘nee’ krijgt van een mogelijke partner. Boosheid en wrok zijn voorbeelden van actieve strategieën die niet werken. Vermijden en opgeven zijn voorbeelden van passieve strategieën die niet werken.
Raak je gedemotiveerd? Dan laat je je meeslepen door je emoties. En dat is niet de bedoeling. Je kunt de pijn negeren en roepen dat het bij het leven hoort, dat het bij het zoeken hoort. Je kunt ook boos worden op degene die je afwijst of de matchmaker die jullie aan elkaar heeft voorgesteld. Je kunt jezelf verwijten maken dat je blijkbaar niet leuk genoeg bent of de kennismaking niet goed hebt aangepakt. Dat zijn allemaal doodlopende strategieën.
Het enige dat helpt is om het niet te dramatiseren (dan versterk je de emoties), niet te onderdrukken (dan blijven ze onderhuids en beïnvloeden je gedrag negatief), maar te herkennen en erkennen. Je mag teleurgesteld zijn, je mag het jammer vinden, je mag balen. Je durft de emotie te voelen en benadert deze emotie in alle zachtheid met zelfcompassie. Dan neutraliseer je de emotie, je verzacht letterlijk de pijn. Dat is emotieregulatie. Dat geeft de ruimte om te reflecteren en je zonder zelfverwijt af te vragen of je het goed aangepakt hebt, wellicht de volgende keer anders aan wil pakken, of dat het gewoon is zoals het is. Dus wat je doet is reflecteren hoe effectief je bent en vervolgens het verloop van een volgend contact positief probeert te beïnvloeden door jouw eigen gedrag en de reactie van de ander te bestuderen en verschillende tactieken uit te proberen. Dat is een voorbeeld van een actieve strategie die werkt.