Astrid & René

Hoe het balletje toch kan rollen bij kandidaten van Mens & Relatie. Wat ooit begon als een onschuldige, eerste kennismaking in augustus 1995, is nu uitgegroeid tot een volwaardige relatie waarin het eerste kleinkind onbewust een hoofdrol speelt. Wat namelijk eigenlijk, bij een aanstaande geboorte, meestal voor ouders de reden is om te trouwen, is nu voor de toekomstige opa René en oma Astrid de uiteindelijke drijfveer om elkander officieel, na 23 jaar, het ja-woord te geven. Op 22 juni 2018 zullen de trotse grootouders in het romantische Broek en Waterland de ringen om elkaars vinger schuiven. Uiteraard in het bijzijn van de kleindochter. Mens en Relatie is vanzelfsprekend zeer trots op deze unieke gebeurtenis.

"12 augustus 1995 was op een zaterdag", zo begint René. "Het weer was een uitstekende voorspeller van onze gezamenlijke toekomst. Het was de gehele dag zeer zonnig en erg warm met maxima van boven de dertig graden en geen wolkje aan de lucht. Het weer beloofde veel goeds voor ons liefdesgeluk."

Nieuw begin
"Natuurlijk is ons eerste kleinkind niet de echte reden om met elkaar in het huwelijksbootje te stappen. Dat is natuurlijk onze onbegrensde liefde voor elkaar. Onze eerste kennismaking in het midden van de jaren 90 was al gelijk een erg gezellige avond. Eigenlijk voelde het direct goed en een paar weken later kwamen ook onze kinderen in beeld. We hadden gelijk een goede klik en het voelde eigenlijk allemaal geruststellend fijn. Ik trok na ongeveer twee maanden in bij Astrid. We wilden absoluut met elkaar verder en de toenmalige wetgeving eisten van ons dat we snelle beslissingen namen. Mijn dochter kwam toen ook bij ons wonen. De kinderen van Astrid woonden inmiddels al bij ons in en samen zochten we een huis waarin we met z'n allen verder konden werken aan onze toekomst. We waren allemaal echt toe aan een nieuw begin."

Gouden formule
"In mei 1997 werd onze zoon geboren. En toen waren we plots al met ons zessen. De grote uitdaging was om elkaars kinderen op te voeden. We waren het echt niet altijd met elkaar eens, maar het was de kunst om dit nooit aan onze kids te laten merken. We hadden dan ook nooit opvoeddiscussies waar de kinderen bij waren. Je bent immers samen, als een soort team, verantwoordelijk voor de opvoeding van de kinderen. We vonden het daarom allebei belangrijk om af te spreken dat we elkaar steunden en vooral niet elkaar zouden afvallen waar de kinderen bij waren. Als we het niet met elkaar eens waren, dan hielden we ons in en stonden onvoorwaardelijk achter de aanpak van elkaar. De situatie werd dan later zonder aanwezigheid van de kinderen besproken. Een gouden formule die ons veel geluk heeft gebracht. Het was trouwens niet altijd even gemakkelijk hoor. Laat dat duidelijk zijn!"

Ziekte
"We gingen met zijn allen op vakantie en was altijd gezellig. We hielden van de natuur en van avontuur. Je denkt als samengesteld gezin vaak dat je het beter moet doen als in een 'gewoon' gezin, maar dat is natuurlijk niet zo. Jaren hadden we het gezellig. Maar helaas werd Astrid in 2006 ziek. We hebben elkaar door dik en dun gesteund. Al die zware jaren. Gelukkig is alles goed gekomen. Ook voor de kinderen was dit erg pittig, zeker ook op school. Maar we hebben ons er doorheen geslagen. Nu onze oudste dochter ons het eerste kleinkind heeft geschonken, vonden we het samen een goed idee om, na bijna een kwart eeuw, weer een nieuwe weg in te slaan door te gaan trouwen. Zodat we als familie nog dichter bij elkaar komen. Romantiek zit ons allen in de genen! dat moge duidelijk zijn."

Nieuwe toekomst
"En zo zal geschieden. Iedereen zal bij het huwelijk aanwezig zijn, vanzelfsprekend ook onze lieve kleindochter. Laten we hopen op mooi weer met veel zon en een onbewolkte lucht, net zoals 23 jaar geleden. Dan kan ook onze nieuwe toekomst wéér niet stuk!"

meer persoonlijke ervaringen